Α μπε μπα μπλον, του κείθε μπλον
Μικροί παίζαμε αρκετά παιχνίδια, το πιο γνωστό ήταν όταν οι δύο ομάδες αντιπαρατιθέμενες, η μία της άλλης ψελλίζοντας ακαταλαβίστικα λόγια, που όλοι νομίζαμε αποκυήματα παιδικής φαντασίας και κουταμάρας (μετέπειτα πήρε την μορφή: «έλα να τα βγάλουμε»)
«Ά μπε, μπα μπλόν, του κείθε μπλόν, ά μπε μπα μπλόν του κείθε μπλόν, μπλήν-μπλόν.»
Τι σημαίνουν αυτά; Μα, τι άλλο, ακαταλαβίστικες παιδικές κουταμάρες, θα πει κάποιος.
Κι όμως δεν είναι έτσι, δυστυχώς, η Ελληνική γλώσσα, δέχτηκε πολλές προσβολές από εξελληνισμένους βαρβάρους, Σλάβους, κ.ά.., που δεν την κατανοούσαν και ούτε κάν είχαν την φωνητική ανατομία που θα τους επέτρεπε σωστές εκφωνήσεις φωνηέντων, απλά εμιμούντο τις φράσεις, παραφράζοντάς τις πολύ συχνά και έτσι διεστραμμένες και παραμορφωμένες, έφθασαν μέχρι των ημερών μας, ώστε πλέον να μην αναγνωρίζονται.
Η όλη στιχομυθία, προήρχετο από παιδικό παιχνίδι που έπαιζαν οι Αθηναίοι Παίδες (και ου μόνον.) ενώ ταυτόχρονα εγυμνάζοντο στα μετέπειτα αληθινά πολεμικά παιχνίδια.
Πράγμα απολύτως φυσικό, αφού πάντοτε ο Αθηναίος Πολίτης ετύγχανε και Οπλίτης! (βλέπετε παίζοντας και με τα γράμματα, προκύπτον συνδεόμενες έννοιες. Πολίτης – Οπλίτης)
Τι έλεγαν λοιπόν οι αντιπαρατιθέμενες παιδικές ομάδες, που τόσον παραφράσθηκε από τους μεταγενέστερους;
«Απεμπολών, του κείθεν εμβολών !!!…» (επαναλαμβανόμενα με ρυθμό, εναλλάξ από την δείθεν επιτιθέμενη ομάδα)
Τι σήμαιναν ταύτα;
Μα..απλά ελληνικά είναι! «Σε απεμπολώ, σε απωθώ, σε σπρώχνω, πέραν (εκείθεν) εμβολών σε (βλ. έμβολο) με το δόρυ μου, με το ακόντιό μου!!!»
